ซุนวู (Sun Tzu) ศิลปะแห่งสงคราม

 

ซุนวู (Sun Tzu) ศิลปะแห่งสงคราม

ซุนวู (Sun Tzu) บุคคลสำคัญของจีนตำนานนักยุทธศาสตร์และแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่แห่งจีนโบราณ 

ผู้เขียนตำรายุทธศาสตร์ชื่อดังระดับโลกคือ “ศิลปะแห่งสงคราม” (The Art of War)

ซึ่งยังคงมีอิทธิพลต่อการทหาร การบริหาร และการดำเนินธุรกิจในยุคปัจจุบัน

เกิดประมาณ 544 ปีก่อนคริสตกาล และเสียชีวิตราว 496 ปีก่อนคริสตกาล

เป็นชาวรัฐฉี แต่รับราชการในรัฐอู๋ช่วงยุค ฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง ของจีนโบราณ

ได้รับการบันทึกโดยนักประวัติศาสตร์ชื่อ ซือหม่าเชียน ว่าเป็นแม่ทัพผู้มีความสามารถ

ในการวางแผนและยุทธศาสตร์

ซุนวู (545–470 หรือ 496 ปีก่อนคริสตกาล) นามสกุลกุย และตระกูลซุน ชื่อจริงว่าอู๋ 

และชื่อรองว่าฉางชิง เป็นชาวฉีในยุคชุนและฤดูใบไม้ร่วง เขาเป็นทายาทสายตรงของหูกงแห่งเฉิน 

และเป็นนักยุทธศาสตร์การทหาร รัฐบุรุษ และบุคคลสำคัญในแวดวงวิทยาศาสตร์การทหาร 

เขาเป็นผู้ประพันธ์ตำราการทหาร “พิชัยสงคราม” และคนรุ่นหลังยกย่องท่านในฐานะซุนวู

นักบุญทหาร และนักบุญทหารตะวันออก วัดที่อุทิศแด่ซุนวู หรือที่รู้จักกันในชื่อ “วัดนักบุญทหาร” 

ยังคงมีอยู่ในมณฑลซานตงและซูโจว ตระกูลของท่านเป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งตระกูลซุนแห่งเล่ออัน 

และบุตรชายคนที่สองของท่าน ซุนหมิง เป็นบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งตระกูลซุนแห่งฟู่ชุน

เมื่อครั้งยังหนุ่ม ซุนวูได้อ่านตำราการทหารโบราณคลาสสิกเรื่อง “บันทึกการทหาร” 

เรียนรู้เกี่ยวกับประสบการณ์การต่อสู้ของหวงตี้ในการเอาชนะจักรพรรดิทั้งสี่ 

รวมถึงกลยุทธ์ทางการทหารผู้มีชื่อเสียงในสมัยโบราณอย่าง หยี่อิน เจียงซาง และกวนจง 

และยังได้ปฏิบัติหน้าที่ในรัฐหวู่ด้วย (อู๋)

เกิดรัฐฉี (Qi) แต่รับราชการในรัฐอู๋ (Wu) ซึ่งเป็นยุคที่จีนแบ่งออกเป็นหลายรัฐ

และมีสงครามระหว่างรัฐอย่างต่อเนื่อง

แม่ทัพและที่ปรึกษาทางการทหารของกษัตริย์เหอหลี่แห่งรัฐอู๋

เขาแสดงความสามารถในการวางแผนยุทธศาสตร์และการจัดการกองทัพอย่างยอดเยี่ยม

มีบันทึกว่าเขาเคยใช้กลยุทธ์ฝึกทหารหญิงในราชสำนักเพื่อพิสูจน์หลักการของเขา 

ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่โด่งดังในชีวประวัติของเขา

บันทึกไว้ว่ากษัตริย์แห่งราชวงศ์อู๋จงใจทดสอบซุนวู โดยคัดเลือกนางกำนัล 180 คนมาฝึกฝน

และแต่งตั้งนางสนมสองคนให้ดำรงตำแหน่งผู้นำกองกำลัง ในตอนแรก แม้ซุนวูจะย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ว่าคำสั่งทางทหารนั้นหนักหนาสาหัสราวกับภูเขา แต่นางสนมทั้งสองกลับเพิกเฉยต่อคำสั่งของซุนวู

นางสนมทั้งสองกลับหัวเราะเล่นกันสนุกสนาน ซุนวูจึงตัดศีรษะสนมทั้งสองตามคำสั่งทหารเป็นเด็ดขาด

สร้างความตกตะลึงแก่ขุนนางและเจ้าแคว้นอย่างยิ่ง แม้กษัตริย์แห่งราชวงศ์อู๋จะพยายามขัดขวาง

นางสนมที่เหลือเห็นดั่งนั้น จึงตั้งใจทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด กษัตริย์เจ้าแคว้นไม่พอพระทัย

เขาเลยกล่าวว่า การบังคับใช้คำสั่งและแยกแยะรางวัลและการลงโทษอย่างชัดเจนนั้น 

เป็นเรื่องปกติของการทหาร  ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่พวกเขาจะเชื่อฟังคำสั่งและชนะการรบ

หลังจากฟังคำอธิบายของซุนวู ความโกรธของกษัตริย์ ก็จางหายไป และแต่งตั้งซุนวูเป็นนายพล 

ภายใต้การฝึกฝนของซุนวูคุณภาพทางทหารของกองทัพอู่ก็พัฒนาขึ้นอย่างมาก

ซุนวูเสียชีวิตประมาณปี 496 ก่อนคริสตกาล ขณะมีอายุประมาณ 48 ปี

พิชัยสงคราม ของซุนวู มีอิทธิพลต่อบุคคลสำคัญมากมาย และได้รับการยอมรับว่า

เป็นผลงานชิ้นเอกด้านยุทธศาสตร์ หนังสือเล่มนี้ได้รับการอ้างอิงและเผยแพร่

โดยนายพลและนักทฤษฎีมากมาย นับตั้งแต่ได้รับการตีพิมพ์ แปล และเผยแพร่ไปทั่วโลกเป็นครั้งแรก

พิชัยสงคราม (The Art of War) เป็นหนึ่งในตำราการทหารที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายที่สุด

ในยุคสงครามกลางเมืองซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งสงครามอันยาวนานระหว่างรัฐจีนโบราณ 7 รัฐ ได้แก่ 

จ้าว ฉี ฉิน ฉู่ ฮั่น เว่ย และหยาน ซึ่งต่อสู้เพื่อยึดครองดินแดนอันอุดมสมบูรณ์อันกว้างใหญ่ไพศาล

ในจีนตะวันออก 

ซุนวูมองสงครามเป็นศาสตร์แห่งปัญญา ไม่ใช่แค่การใช้กำลัง

หลักการของเขาเน้นการประเมินสถานการณ์ การหลีกเลี่ยงความสูญเสีย 

และการใช้กลยุทธ์เหนือการปะทะ 

ตำราของเขาได้รับการแปลและศึกษาในหลายประเทศ เช่น ญี่ปุ่น เกาหลี ยุโรป และสหรัฐอเมริกา

ถูกนำไปประยุกต์ใช้ในด้านธุรกิจ การเมือง กีฬา และการบริหารองค์กร

พิชัยสงครามยังคงเป็นตำรายุทธศาสตร์ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในสงครามเอเชียตะวันออก

ซุนวูไม่ใช่แค่แม่ทัพ แต่เป็นนักปรัชญาแห่งยุทธศาสตร์ที่มองสงครามเป็นเรื่องของปัญญามากกว่ากำลัง

ฆวน เปรอน Juan Domingo Perón

 

ฆวน เปรอน Juan Domingo Perón

ฮวน เปรอน  เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งต่อประวัติศาสตร์การเมืองของอาร์เจนตินา 

และเป็นผู้วางรากฐานของขบวนการเปรองนิสต์ (Peronism) ซึ่งยังคงเป็นพลังทางการเมือง

ที่ทรงอิทธิพลในประเทศจนถึงทุกวันนี้ ความคิดและนโยบายของเขาได้เปลี่ยนโฉมหน้าของรัฐอาร์เจนตินา 

และสร้างความสัมพันธ์ใหม่ระหว่างรัฐกับประชาชน โดยเฉพาะชนชั้นแรงงาน

ฮวน โดมิงโก เปรอง (Juan Domingo Perón) เป็นหนึ่งในบุคคลสำคัญที่สุด

ของการเมืองอาร์เจนตินาในศตวรรษที่ 20

เกิดเมื่อวันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ. 1895 ที่เมืองโลโบส จังหวัดบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา

เริ่มต้นอาชีพในกองทัพอาร์เจนตินา และไต่เต้าจนถึงตำแหน่งนายพล

เดินทางไปยุโรปในช่วงปลายทศวรรษ 1930 เพื่อศึกษาระบบการเมืองของฟาสซิสต์และนาซี 

ซึ่งมีอิทธิพลต่อแนวคิดของเขาในภายหลัง

เข้าร่วมการรัฐประหารในปี 1943 และได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีแรงงาน ซึ่งเขาใช้เพื่อส่งเสริมสิทธิแรงงาน

และสร้างฐานเสียงจากชนชั้นแรงงาน

ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีครั้งแรกในปี 1946 และดำรงตำแหน่งจนถึงปี 1955 ก่อนถูกโค่นอำนาจ

กลับมาดำรงตำแหน่งอีกครั้งในปี 1973 จนถึงการเสียชีวิตในปี 1974

เปรองเป็นผู้ก่อตั้งขบวนการเปรองนิสต์ (Peronism) ซึ่งเน้นการพัฒนาอุตสาหกรรม 

การแทรกแซงของรัฐในเศรษฐกิจ และการสนับสนุนชนชั้นแรงงาน

แม้จะมีนโยบายประชานิยม แต่เขาก็ถูกวิจารณ์เรื่องการกดขี่ฝ่ายตรงข้ามและการรวมอำนาจ

ภรรยาคนที่สองของเขา เอวา เปรอง หรือ “เอวิตา” มีบทบาทสำคัญในการสร้างภาพลักษณ์

และความนิยมของเขาในหมู่ประชาชน

เปรองเสียชีวิตเมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1974 ขณะดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี

ภรรยาคนที่สาม อิซาเบล เปรอง สืบทอดตำแหน่งต่อจากเขา

ขบวนการเปรองนิสต์ยังคงมีอิทธิพลในการเมืองอาร์เจนตินาจนถึงปัจจุบัน

เป็นนักการเมืองและทหารชาวอาร์เจนตินา ผู้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอาร์เจนตินาสามสมัย 

(ประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งยาวนานเป็นอันดับสองของอาร์เจนตินาจนถึงปัจจุบัน 

และเป็นประธานาธิบดีคนแรกที่ได้รับการเลือกตั้งโดยสิทธิออกเสียงเลือกตั้งทั่วไป)

เขาและภรรยา เอวา เปรอง ได้ก่อตั้งพรรคจัสติเชียลิสต์ (Justicialist Party)

เป็นผู้นำขบวนการเปรองนิสต์ เขามีส่วนร่วมในการปฏิวัติ 3 เมษายน

ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสำนักงานแรงงานแห่งชาติ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานและสวัสดิการ

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม และรองประธานาธิบดีอาร์เจนตินา ในฐานะผู้อำนวยการสำนักงานแรงงานแห่งชาติ

รัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงาน เขาได้ดำเนินมาตรการที่เป็นประโยชน์ต่อภาคแรงงานและบังคับใช้กฎหมายแรงงาน

ส่งเสริมระบบการเจรจาต่อรองร่วม กฎระเบียบแรงงานในชนบท ศาลแรงงาน และขยายระบบการเกษียณอายุ

ให้กับลูกจ้างเชิงพาณิชย์ มาตรการเหล่านี้ได้รับการสนับสนุนจากขบวนการแรงงานและต่อต้านจากภาคธุรกิจ 

บุคคลที่มีรายได้สูง และเอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกา สปรูอิลล์ บราเดน ได้จุดประกายให้เกิดขบวนการ

ต่อต้านเปรองนิสต์อย่างกว้างขวางหลังปี 1945 ในเดือนตุลาคมของปีนั้น เกิดการรัฐประหารภายในบังคับ

ให้เขาลาออกและถูกจับกุมในเวลาต่อมา ทำให้เกิดการเดินขบวนของคนงานในวันที่ 17 ตุลาคม 1945 

เพื่อเรียกร้องให้ปล่อยตัวเปรองนิสต์ ในปีนั้น 

เขาได้แต่งงานกับมาเรีย เอวา ดูอาร์เต ซึ่งมีบทบาทสำคัญในทางการเมืองในช่วงที่เปรองนิสต์

ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี

ได้รับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีในการเลือกตั้งปี 1946

ได้รับการเลือกตั้งอีกครั้งในการเลือกตั้งประธานาธิบดีอาร์เจนตินาในปี 1951

ในปีสุดท้ายของเปรองในตำแหน่ง ความขัดแย้งกับคริสตจักรคาทอลิกยิ่งทำให้ความขัดแย้ง

ระหว่างกลุ่มเปรองและกลุ่มต่อต้านเปรองรุนแรงขึ้น

หลังจากเหตุการณ์ความรุนแรงหลายครั้งโดยกลุ่มพลเรือนและทหารที่ต่อต้านเปรอง 

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการวางระเบิดจัตุรัสปลาซาเดมาโยในปี 1955 เปรองถูกโค่นล้มในเดือนกันยายน 1955

หลังจากการโค่นล้มอำนาจ เปรองได้ลี้ภัยไปยังปารากวัย ปานามา นิการากัว เวเนซุเอลา 

สาธารณรัฐโดมินิกัน และในที่สุดก็ได้ตั้งรกรากในสเปน

เดินทางกลับอาร์เจนตินาในปี 1972 และตั้งรกรากอย่างถาวรในปี 1973 

เปรองนิสต์ก็ชนะการเลือกตั้งในเดือนมีนาคม 1973

ความขัดแย้งทางการเมืองที่รุนแรงภายในขบวนการต่อต้านของเปรอง 

เปรองและภรรยาลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในการเลือกตั้งเดือนกรกฎาคม 1973

เปรองเสียชีวิตในปี 1974 และอิซาเบลลา ภรรยาของเขาได้เป็นประธานาธิบดี 

แต่ถูกโค่นล้มในปี 1976 อย่างไรก็ตาม ลัทธิเปรองนิสต์ยังคงดำรงอยู่และได้รับชัยชนะในการเลือกตั้งหลายครั้ง

ลัทธิเปรองนิสต์ เป็นแนวคิดที่ผสมผสานระหว่างประชานิยม สังคมนิยม และชาตินิยม

 โดยเน้นการสนับสนุนแรงงานและรัฐสวัสดิการ คงเป็นสัญลักษณ์ของการเมืองอาร์เจนตินา

เปรอนไม่ใช่เพียงผู้นำทางการเมือง แต่เป็นปรากฏการณ์ที่หล่อหลอมอัตลักษณ์ของอาร์เจนตินาในยุคใหม่