หน้าเว็บ

วันพุธที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

ยูเซน โบลต์ Usain Bolt

 


ยูเซน โบลต์  Usain Bolt

อดีตนักวิ่งระยะสั้นชาวจาเมกา โดยได้รับการยอมรับว่าเป็นนักวิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล 

เป็นเจ้าของสถิติโลกในการวิ่ง 100 เมตร, 200 เมตร และประเภทวิ่งผลัด 4 × 100 เมตร


ยูเซน โบลต์ : Usain St Leo Bolt


เกิดวันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1986 : เชียร์วูดคอนเทนท์ ประเทศจาเมกา


สูง 195 เซนติเมตร


เหรียญทอง โอลิมปิก 8 เหรียญ จาก


 - 100 เมตรชาย 2008 ที่ปักกิ่ง จีน


 - 200 เมตรชาย 2008 ที่ปักกิ่ง จีน


 - 100 เมตรชาย 2012 ที่ลอนดอน อังกฤษ


 - 200 เมตรชาย 2012 ที่ลอนดอน อังกฤษ


 - 4 × 100 เมตรชาย 2012 ที่ลอนดอน อังกฤษ


 - 100 เมตรชาย 2016 ที่ ริโอเดอจาเนโร บราซิล


 - 200 เมตรชาย 2016 ที่ ริโอเดอจาเนโร บราซิล


 - 4 × 100 เมตรชาย 2016 ที่ ริโอเดอจาเนโร บราซิล


เหรียญทอง World Championships 11 เหรียญ เหรียญเงิน 2 ทองแดง 1


 - 100 เมตร 2009 ที่เบอร์ลิน


 - 200 เมตร 2009 ที่เบอร์ลิน


 - 4 × 100 เมตร 2009 ที่เบอร์ลิน


 - 200 เมตร 2011 ที่แดกู 


 - 4 × 100 เมตร 2011 ที่แดกู 


 - 100  เมตร 2013 ที่มอสโกว


 - 200  เมตร 2013 ที่มอสโกว


 - 4 × 100  เมตร 2013 ที่มอสโกว


 - 100 เมตร 2015 ที่ปักกิ่ง


 - 200 เมตร 2015 ที่ปักกิ่ง


 - 4 × 100 เมตร 2015 ที่ปักกิ่ง


 - เหรียญเงิน 200 เมตร ที่โอซาก้า ปี2007


 - เหรียญเงิน 4 × 100  เมตร ที่โอซาก้า ปี2007


 - เหรียญทองแดง 100 เมตร ที่ลอนดอน 2017


World Athletics Relays 1 เหรียญเงิน 4*100 เมตร


ชนะ Diamond League 2012 100 เมตร


ชนะ CAC Championships 2005 200เมตร


ชนะ Commonwealth Games 2014 ที่ กลาสโกลว์ 4*100 เมตร


ที่ 2 World Cup 2006 ที่ เอเธอนส์


และระดับ เยาวชนต่างอีก 15 เหรียญทอง 3 เหรียญเงิน


พอเข้าปี 2008 มาได้หลุดจาเยาวชน ยู 20 มา โบลด์ ก็ ไร้เทียมทานมาตั้งแต่นั้นเกือบ 10 ปี 

ครองความยิ่งใหญ่มาอย่างยาวนาน คว้าแชมป์มากมาย



สกิติโลกที่น่าสนใจ


- 100 เมตร ในเวลา 9.58 วินาที เป็นสถิติโลก


- 150 เมตร 14.35 วินาที ที่ แมนเชสเตอร์


- 200 เมตร ในเวลา 19.19 วินาที สถิติโลก


- 300 เมตรในเวลา 30.97 วินาที ที่ ออสตราว่า


- 400 เมตร 45.28 วินาที ที่คิงสตัน จาเมกา


- 4 × 100 เมตร 36.84 วินาที  ลอนดอน อังกฤษ ในโอลิมปิก เป็นสถิติโลก 


เลิกแข่งในปี 2017 ปัจจุบันทำกิจกรรมมากมายหลายอย่างหลายวงการ ไม่ว่าจะเป็น มอเตอร์สปอต ดนตรี 


รางวัลและเกียรติยศที่ได้รับ.



- World Athlete of the Year 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2016


- Track & Field Athlete of the Year นักกีฬากรีฑาแห่งปี นิตยสาร Track & Field News 2008, 2009


- Laureus World Sportsman of the Year: 2009, 2010, 2013, 2017


- BBC Sports Personality World Sport Star of the Year 2008, 2009, 2012


- L'Équipe Champion of Champions: 2008, 2009, 2012, 2015


- Jamaica Sportsman of the year: 2008, 2009, 2011, 2012, 2013


- AIPS Male Athlete of the Year: 2015 


- Marca Leyenda (2009)


วันศุกร์ที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

อีวาโน่ บาลิช Ivano Balić

 



อีวาโน่ บาลิช Ivano Balić

อดีตแฮนด์บอลอาชีพชาวโครเอเชีย  ได้รับการโหวตห้าครั้งติดต่อกันในฐานะผู้เล่นทรงค่าที่สุด

ในการแข่งขันระดับนานาชาติที่สำคัญ และเป็นหนึ่งในสี่ผู้เล่นแฮนด์บอลชายที่ได้รับรางวัล 

IHF World Player of the Year ถึงสองครั้ง


อิวาโน่ บาลิช : Ivano Balić สูง 189 เซนติเมตร ตำแหน่ง Centre back 


เกิด 1 เมษายน 1979 สปลิต, เอสอาร์โครเอเชีย,ยูโกสลาเวีย


เขาได้รับการโหวตให้เป็นผู้เล่นแฮนด์บอลที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์จากการสำรวจออนไลน์ที่จัด

โดยสหพันธ์แฮนด์บอลนานาชาติ (IHF)


บาลิชเริ่มเล่นบาสเก็ตบอลกับ KK Split ก่อนจะมาเล่นแฮนด์บอล


ผลงานกับสโมสร


ปี 1995 เมื่อเพื่อนและโค้ชของพ่อที่ RK Split, Mate Bokan ในเวลานั้นแนะนำให้เขาเล่นแฮนด์บอล 

จึงเป็นจุดเริ่มต้นของการรันวงการ แฮนด์บอลระดับโลกของเขา


เริ่มต้นอาชีพแฮนด์บอลกับอาร์เค โบรโดเมอร์คูร์ สปลิต (RK Brodomerkur Split ) ใน Croatian 

Handball Premier League 


ฤดูกาลแรกของเขา จบอันดับสองในลีกและเข้าสู่รอบรองชนะเลิศของ EHF Cup ซึ่งพวกเขาแพ้ 

THW Kiel และเล่นต่ออีก 3 ฤดูกาล จนถึงแชมป์และรอบชิงEHF Cup


ปี 2001 : ย้ายไปอยู่ที่ RK Metković Jambo ฤดูกาลแรกของเขาเริ่มต้นด้วยการคว้าแชมป์โครเอเชียคัพ

และลีกแชมเปี้ยนชิพ


ปี 2003 : เขากลายเป็นนักกีฬาแฮนด์บอลชาวโครเอเชียคนแรกที่ชนะรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของ

 IHF World และได้รับการโหวตให้เป็นมือสมัครเล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของโครเอเชียในปี 2004


อีวาโน่ บาลิชย้ายไปพอร์ตแลนด์ ซานอันโตนิโอ ของสเปน ในปี 2004 เลือกซานอันโตนิโอเพื่อเล่นกับ

แจ็คสัน ริชาร์ดสัน ไอดอลของเขา


ปีแรกกับซานอันโตนิโอเขาช่วยให้สโมสรคว้าแชมป์ลีกและเข้าถึงรอบก่อนรองชนะเลิศของแชมเปี้ยนส์ลีก 


ในปีถัด ไปถึงรอบชิง แชมเปี้ยนส์ลีกครั้งแรกและครั้งเดียวแต่ก็ต้องพลาดไป


เขาได้รับรางวัลผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของ IHF โลกในปี 2006 


ได้รับเลือกให้เป็นนักกีฬาโครเอเชียที่ดีที่สุดโดย Sportske novosti หนังสือพิมพ์กีฬารายวันของโครเอเชีย

ที่อยู่ในซาเกร็บ


ระหว่างปี 2008 ถึงปี 2012 : เล่นให้กับ RK CO Zagreb ซึ่งเป็นทีมยักษ์ใหญ่ของโครเอเชีย โดยได้แชมป์

โครเอเชียพรีเมียร์ลีกและโครเอเชียคัพอย่างละสี่สมัย


ปี 2012 : บาลิช ได้ย้ายไปสเปนอีกรอบ เพื่อเล่นให้กับแอตเลติโก มาดริด เขาอยู่ได้เพียงฤดูกาลเดียว 

แต่สามารถคว้าแชมป์ HF Super Globe และ Copa del Rey ขณะที่จบอันดับสองในลีกแชมเปียนชิพ


ปี 2013 ในช่วงบั้นปลาย บาลิชเซ็นสัญญากับทีม HSG Wetzlar ของเยอรมัน หลังจากใช้เวลาอยู่ที่นั่น

สองฤดูกาล บาลิชประกาศอำลาวงการแฮนด์บอลเมื่อต้นฤดูกาล 2014–15



ผลงานกับทีมชาติ


ปี 1998 บาลิชเริ่มเล่นให้กับทีมชาติโครเอเชียชุดยู-20 และยู-21 ในเวลาเดียวกัน ปีหน้าเขาถูกเรียกตัว

ไปเล่นให้ทีมชาติโครเอเชียชุดใหญ่ แต่ดันป่วยซะก่อนจึงไม่ได้เล่นในตอนนั้น


ปี 2000 ช่วงปลายปี ถูกเรียกตัวให้เข้าร่วมการแข่งขันชิงแชมป์โลกปี 2001 พลาดเจ็บระหวางซ้อม

ทำให้พลาดชิงแชมป์โลกที่ฝรั่งเศสไปอีก


แต่ ในปี 2001 เขาก็ได้ประเดิมให้กับทีมชาติชุดใหญ่เมดิเตอเรเนียนเกมส์ 2001 ที่ตูนิเซียซึ่งโครเอเชีย

ชนะที่หนึ่ง


ปี 2002 ลงเล่นในรายการ European Championship 2002 ที่ประเทศสวีเดน แต่ไม่ผ่านการเข้ารอบ 4 ทีม

สุดท้าย


ปี 2003 ในการแข่งขันชิงแชมป์โลก พวกเขาเข้าเป็นที่ 1 ของกลุ่มซี รอบ 2 ก็เข้าเป็นที่ 1 ของกลุ่ม 3 

ทำให้เข้าสู้รอบรอง ไปเจอ กับสเปน และเอาชนะไปได้ 39-37 ในช่วงต่อเวลา รอบชิงก็สามารถเอาชนะ

เยอรมัน ไปได้ 34-31 คว้าแชมป์แบบช็อกโลกในขณะนั้นเลยทีเดียว ส่งให้โครเอเชียคว้ามแชมป์โลกมาได้ 


ปี 2004  เขาติดทีมไปแข่ง European Championship 2004 ที่ประเทศสโลวีเนีย ไปถึงรอบรองแต่ก็ไป

พลาดท่าแพ้ สโลวีเนียเจ้าภาพ ไปชิงที่ 3 ก็แพ้เดนมาร์ก จบอันดับ 4 ของยุโรปตอนนั้น ปีนั้น อิวาโน่ บาลิช

 ติดทีมยอดเยี่ยม All-Star Team ของทัวร์นาเมนต์ด้วย ส่วนเพื่อนร่วมชาติอย่าง มีร์ซา ยอมบา 

ได้ท็อปสกอร์ โดนทำไป 46 ประตู


 จุดสูงสุดเกิดขึ้นในปี2004 เขาติดทีมไปแข่งโอลิมปิก 2004 ที่ เอเธนส์ รอบแรกชนะรวดเข้าที่ 1 รอบ 8 ทีม

 ผ่านกรีซเจ้าภาพ รอบรองเฉือนฮังการี่  จนไปถึงชิงเฉือนเยอรมัน เหมือนตอน แข่งชิงแชมป์โลก 2003 

มาได้ 26-24 คว้าเหรียญทองโอลิมปิกได้สำเร็จ เช่นเคยครั้งนี้ก็ติดทีม All Star Team เหมือนเคยและ

เป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดในรายการนี้


ปี 2005 ชิงแชมป์โลก ที่ตูนิเซีย โครเอเชียได้อันดับสองที่แพ้สเปน บาลิชได้รับการโหวตให้เป็น MVP 

ของทัวร์นาเมนต์และเป็นผู้สร้างเกมที่ดีที่สุด


ปี 2006 แข่งขันชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปที่สวิตเซอร์แลนด์ โครเอเชียได้อันดับที่สี่บาลิชได้รับการโหวต

ให้เป็น MVP อีกครั้ง และยังเป็นผู้ทำประตูสูงสุดอันดับสี่ด้วย 43 ประตู


ปี 2006 ชนะการแข่งขัน Stratoil World Cup ในสวีเดนและเยอรมนี รอบชิงสามารถเอาชนะตูนีเซียไปได้


ปี 2007 การแข่งขันชิงแชมป์โลกที่ประเทศเยอรมนี โครเอเชียได้อันดับที่ 5 บาลิชก็ยังได้รับเลือกให้เป็น

 MVP อีกครั้ง 


ปี 2008 การแข่งขันชิงแชมป์ยุโรป โครเอเชียเข้าถึงรอบชิง แต่ไปแพ้เดนมาร์ก 24-20 เป็นเพียงรองแชมป์

 โดยบาลิช ติดทีม All-Star และยังได้ท็อปสกอร์ ร่วมกับ ลาร์ส คริสเตียนเซ่น และ นิโคล่า คาราบาติช 

ที่ 44 ประตู


บาลิชได้รับเลือกให้เป็น ผู้ถือธงของโครเอเชียในโอลิมปิกฤดูร้อน 2008 ที่ปักกิ่ง รายการนี้โครเอเชียจบ

ที่ 4 ไม่ได้เหรียญ 


ปี 2009 ชิงแชมป์โลกที่โครเอเชียบ้านตัวเอง ทั้งทัวร์ก่อนชิงไม่แพ้ใคร แต่นัดสุดท้ายกันแพ้ให้ฝรั่งเศส 

ที่พวกเขาเคยเอาชนะมาได้ตอนแข่งรอบแบ่งกลุ่มรอบ 2 มารอบชิง โครเอเชียแพ้ไป 24-19 ได้แค่ที่ 2 


ปี 2010  : ในการแข่งขันชิงแชมป์ยุโรป รอบชิงเชาแพ้ให้กับฝรั่งเศสอีกครั้ง 25-21


 ปี 2011 ได้อันดับที่ 5 ชิงแชมป์โลก


 ปี 2012 ได้ที่ 3 ชิงแชมป์ยุโรป และเหรียญทองแดง โอลิมปิก 2012 ที่ลอนดอน


และเลิกเล่นทีมชาติไปในปี 2013 


รางวัลกับสโมสร


- รองแชมป์ Croatian First A League 1997–98 กับทีม Split 


- รองแชมป์ Croatian First League 3 สมัย และ แชมป์ Croatian Cup 1 สมัย กับ Metković


- แชมป์ Liga ASOBAL 1 สมัย Supercopa ASOBAL 1 สมัยกับ San Antonio ในสเปน


- แชมป์ Dukat Premier League 4 สมัย Croatian Cup 4 สมัย กับZagreb


- รองแชมป์ Liga ASOBAL แชมป์ โคปาเดลเรย์ และ IHF Super Globe อย่างละ 1ครั้ง กับ แอตแลนติโก้ มาดริด


รางวัลส่วนตัว 


- IHF World Player of the Year: 2003, 2006 รางวัลที่มอบให้ทุกปีแก่ผู้เล่นที่ถือว่าทำผลงานได้ดีที่สุดในฤดูกาล


 ทั้งในระดับสโมสรและการแข่งขันระดับนานาชาติ ได้รับรางวัลจากการโหวตจากผู้เชี่ยวชาญ สื่อ และแฟน ๆ


- Franjo Bučar State Award for Sport: 2004 (two awards) ให้สำหรับความสำเร็จที่ไม่ธรรมดาและการ

มีส่วนร่วมของความหมายที่โดดเด่นสำหรับการพัฒนากีฬาในโครเอเชีย


- Best Croatian handballer: 2004, 2006, 2007, 2008 ผู้เล่นแฮนด์บอลโครเอเชียที่ดีที่สุด


- Croatian Sportsman of the Year: 2007 


- Star on Croatian walk of fame in Opatija: 2007


- Best Male Handball Player Ever – fans poll: 2010


- Trophy COC for inspiring youth: 2010


- นักกีฬาที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดประจำปี 2007 โดย: คณะกรรมการโอลิมปิกแห่งโครเอเชีย


-  Order of Danica Hrvatska with face of Franjo Bučar เหรียญที่สำคัญที่สุดของสาธารณรัฐโครเอเชีย

 ประเภทกีฬานั้นชื่อว่า Franjo Bučar ฟราโน บูคาร์ บุคคลสำคัญด้านกีฬา บิดาแห่งกีฬาโครเอเชียและ

โอลิมปิก  




วันอาทิตย์ที่ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

อาร์โนลด์ พาล์มเมอร์ Arnold Daniel Palmer

 


อาร์โนลด์ พาล์มเมอร์ Arnold Palmer

นักกอล์ฟอาชีพชาวอเมริกันที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและมีเสน่ห์ที่สุด

ในประวัติศาสตร์ของกีฬาชนิดนี้ 


เกิด 10 กันยายน 1929 ลาโทรบ, เพนซิลเวเนีย, สหรัฐอเมริกา


ฉายา : The King


พาลเมอร์เป็นหนึ่งในดาราที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของวงการกอล์ฟและถูกมองว่าเป็นผู้บุกเบิก 

ซูเปอร์สตาร์คนแรกในยุคโทรทัศน์ของวงการกีฬา ซึ่งเริ่มขึ้นในปี 1950


Turned pro เป็นมืออาชีพปี 1954


ได้แชมป์ PGA Tour : 62 สมัย เป็นอันดับ 5 ตลอดกาล รองจาก แซม สนีด - ไทเกอร์ วูดส์ - แจ็ค นิกคลอส

 - เบน โฮแกน 


- แชมป์แรก Canadian Open ปี 1955


- แชมป์ที่ 62 Bob Hope Desert Classic 1973


มีชื่ออยู่ใน World Golf Hall of Fame หอเกียรติยศกอล์ฟโลก


แชมป์ European Tour  2สมัย Spanish Open และ Penfold PGA Championship ปี 1975


Canadian Tour 1 สมัย Labatt's International Golf Classic ปี 1980


PGA Tour of Australasia 2 สมัย  : Wills Masters 1963 และ Australian Open 1966


Latin American 2 สมัย : Panama Open, Colombian Open 1956


Masters Tournament 4 สมัย


U.S. Open : 1960


The Open Championship : 1961, 1962


และแชมป์อื่นๆอีกมากมาย ในอาชีพ รวม 95 รายการ


เกียรติยศ ต่างๆ


World Golf Hall of Fame : 1974


PGA Tourleading money winner :1958, 1960, 1962, 1963 


PGA Player of the Year : ผู้เล่นยอดเยี่ยมแห่งปีของพีจีเอ 1960, 1962


Vardon Trophy : 1961, 1962, 1964, 1967


Sports Illustrated Sportsperson of the Year : 1960


Bob Jones Award : รางวัลเกียรติยศสูงสุดจากสมาคมกอล์ฟแห่งสหรัฐอเมริกาเป็นนักกีฬาที่โดดเด่น

ในวงการกอล์ฟ มันตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่บ๊อบบี้โจน นักกอล์ฟที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทั้งในระดับชาติและ

นานาชาติเขาเป็นบุคคลสำคัญผู้ให้กำเนิดกอล์ฟเดอะ มาสเตอร์และสนามกอล์ฟออกัสตา 

อาร์โนลด์ พาลเมอร์ได้รางวัลนี้ในปี 1971


Old Tom Morris Award : รางวัลสูงสุดของสมาคมผู้กำกับสนามกอล์ฟแห่งอเมริกาสำหรับความมุ่งมั่น

ในการเล่นกอล์ฟ 1983


รางวัลความสำเร็จตลอดชีพพีจีเอทัวร์ : PGA Tour Lifetime Achievement Award 1998


Payne Stewart Award : 2000


Presidential Medal of Freedom : เหรียญแห่งอิสรภาพของประธานาธิบดี คือเครื่องอิสริยาภรณ์สูงสุด

ของสหรัฐอเมริกาซึ่งประธานาธิบดีมอบเพื่อเป็นเกียรติคุณแก่ผู้รับซึ่งได้รับการพิจารณาว่าเป็น 

"ผู้อุทิศตนในการสร้างความั่นคงและสนับสนุนผลประโยชน์ของสหรัฐอเมริกา, สันติสุขของโลก,

 วัฒนธรรม และ งานอื่นๆ ทั้งของสาธารณชนและส่วนบุคคล อาร์โนลด์ พาลเมอร์ได้รางวัลนี้ในปี 2000


Congressional Gold Medal : เป็นรางวัลที่มอบให้โดยรัฐสภาแห่งสหรัฐอเมริกา เป็นการแสดงความชื่นชม

ระดับชาติสูงสุดของรัฐสภาสำหรับความสำเร็จและผลงานที่โดดเด่นของบุคคลหรือสถาบันต่างๆ เขาได้รับ

ในปี 2009 เพื่อเป็นเกียรติแก่การรับใช้ชาติในการส่งเสริมความเป็นเลิศและน้ำใจนักกีฬาที่ดี


26. พาลเมอร์เสียชีวิตเมื่อวันที่ 25 กันยายน 2016 (ไม่นานหลังจากวันเกิดปีที่ 87 ของเขา)  จากโรค

หัวใจ ในพิตต์สเบิร์ก รัฐเพนซิลเวเนีย





วันอังคารที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

โคบี้ ไบรอันท์ (Kobe Bryant)

 


โคบี้ ไบรอันท์ (Kobe Bryant)

อดีตนักบาสเกตบอล ตำแหน่งชูตติ้งการ์ด  

ทีม ลอสแอนเจลิสเลเกอส์ ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนหนึ่ง และเป็น

บุคคลสำคัญในวงการบาสเกตบอล เจ้าของตำแหน่งแชมป์เอ็นบีเอจำนวน 5 สมัย 


ผู้เล่นทรงคุณค่าประจำฤดูกาล 1 สมัย และ ผู้เล่นทรงคุณค่าในการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศอีก 2 สมัย 


เกิด : 23 สิงหาคม ค.ศ. 1978 ฟิลาเดลเฟีย, รัฐเพนซิลเวเนีย


โคบี้ บีน ไบรอันต์ : Kobe Bean Bryant


ฉายา : Black Mamba 


ตำแหน่ง : ชูตติ้งการ์ด รับหน้าที่ทำคะแนนและคุมผู้เล่นวงนอกที่เก่งที่สุดของของฝ่ายตรงข้าม  

ตำแหน่งเดี่ยวกับตำนานอย่าง ไมเคิล จอร์แดน (Michael Jordan) 


ส่วนสูง : 198 เซนติเมตร


NBA draft : ลำดับที่ 13, 1996 โดยทีม ชาล็อต ฮอร์เน็ตส์ (Charlotte Hornets)


ต้นสังกัดตั้งแต่ ปี 1996-2016 : ลอสแอนเจลิสเลเกอส์ (Los Angeles Lakers)


ผู้เล่นที่ทำคะแนนสูงที่สุดตลอดกาลให้แก่ทีมเลเกอส์ และ เป็นผู้เล่นตำแหน่งการ์ดคนแรกในลีก

ที่ลงเล่นอย่างน้อย 20 ฤดูกาลในเอ็นบีเอ 


แชมป์ 3 สมัยซ้อนกับเลเกอส์  : ปี 2000-02 ทีมยุคนั้นมี ฟิล แจ็คสัน  / โคบี ไบรอันต์ และ 

แชคิล โอนีลพาทีม เลเกอส์ได้แชมป์เอ็นบีเอ ถึง 3 ปีซ้อน ในปี 2000, 2001 และ 2002


แชมป์เอ็นบีเอ 5 สมัย : 2000, 2001 ,2002 2009 และ  2010 


รางวัลผู้เล่นทรงคุณค่า NBA รอบชิงชนะเลิศ : NBA Finals Most Valuable Player Award 2 สมัย 2009, 2010


NBA Most Valuable Player Award : รางวัลผู้เล่นทรงคุณค่าเอ็นบีเอ ปี2008


ติดทีม NBA All-Stars : 18 ครั้งจาก 20 ปีที่ลงแข่ง


NBA All-Star Game MVP  : ได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็นรางวัล Kobe Bryant เพื่อเป็นเกียรติให้ Kobe 

ที่เสียชีวิตไป ซึ่งโคบี้ก็เคยได้รางวัลนี้ 4 สมัย 2002, 2007, 2009, 2011 มากสุดเท่า Bob Pettit บ็อบ เพตติต


All-NBA First Team : เป็นการยกย่องนักบาสเกตบอลที่เก่งที่สุดในลีกเอ็นบีเอในแต่ละฤดูกาล 

โหวตโดยสมาชิกของสำนักข่าวเอพี  11 สมัย 2002–2004, 2006–2013


All-NBA Second Team : เหหมือนข้อบน แต่เป็นตัวทีม 2 ได้ 2 สมัย 2000, 2001


All-NBA Third Team  : 2 สมัย 1999, 2005


NBA All-Defensive First Team : เป็นรางวัลสำหรับทีมรับยอดเยี่ยมประจำปี ทีม 1 9 สมัย 2000, 2003,

 2004, 2006–2011


NBA All-Defensive Second Team : รางวัลสำหรับทีมรับยอดเยี่ยมประจำปี ทีม 2 สามสมัย 2001, 2002, 2012


NBA scoring champion : 2 สมัย 2006, 2007


NBA Slam Dunk Contest champion : 1997


NBA All-Rookie Second Team  : ดาวรุ่งยอดเยี่ยมทีม 2 1997


NBA 75th Anniversary Team : รับเลือกในปี 2021เพื่อเป็นเกียรติแก่การครบรอบ 75 ปีของการก่อตั้ง

สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ (NBA)


Gatorade Player of the Year awards : รางวัลนักกีฬาเยี่ยมแห่งปีของ Gatorade มอบให้เป็นประจำ

ทุกปีเพื่อมอบให้กับนักกีฬาระดับมัธยมปลายในสหรัฐอเมริกา ได้ ปี1996


Naismith Prep Player of the Year Award : รางวัลนักกีฬาเยี่ยมแห่งปีของ Naismith บาสเกตบอล

ชาวแคนาดา โค้ชกีฬา รู้จักกันเป็นอย่างดีในฐานะผู้ประดิษฐ์เกมบาสเก็ตบอล 1996


เหรียญทอง โอลิมปิก 2 สมัย : 2008 / 2012

 

เหรียญทอง : FIBA Americas Championship 2007


มีชื่ออยู่ใน Basketball Hall of Fame as player


เสียชีวิตในอุบัติเหตุเฮลิคอปเตอร์ตกที่เมืองกาลาบาซัส รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 26 มกราคม ค.ศ. 2020

 หนึ่งในผู้เสียชีวิตนั้นรวมถึงเจียนนา ลูกสาววัย 13 ปี ด้วย




วันศุกร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

มูฮัมหมัด อาลี Muhammad Ali

 


มูฮัมหมัด อาลี Muhammad Ali

ตำนานยอดนักมวยชาวอเมริกันในรุ่นเฮฟวี่เวท ตำนานและบุคคลสำคัญในวงการมวยโลก


ชื่อจริงแต่กำเนิด : เคสเซียส มาเซลลัส เคลย์ จูเนียร์ (Cassius Marcellus Clay Jr.) / 

เคสเซียส เคลย์ (Cassius Clay)


เกิด : 17 มกราคม  1942 ลุยส์วิลล์, สหรัฐอเมริกา,


อาลีเป็นนักวยคนแรกที่คว้าแชมป์โลกรุ่นเฮฟวี่เวทได้สามครั้ง : 


เริ่มชกมวยภายใต้การดูแลของตำรวจหลุยส์วิลล์ โจ มาร์ติน เมื่ออายุ12 ปี


ได้รับรางวัลเหรียญทองจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก 1960 ที่มีน้ำหนัก 175 ปอนด์ ที่กรุงโรม


ได้รับการยกย่องอย่างสูงในด้านเสน่ห์และบุคลิกของเขามากกว่าทักษะบนสังเวียน ตั้งแต่การก้าว

ขึ้นไปชกมวนสากลอาชีพครั้งแรก


ชกมวยอาชีพครั้งแรกเมื่อวันที่ 29 ตุลาคม 1960 


อาลีขึ้นชิงแชมป์โลกครั้งแรกกับ ซันนี ลิสตัน (Sonny Liston) เมื่อวันที่ 26 กุมภาพันธ์ 1964 เกจิดังๆ

คาดว่าเขาคงโดนต่อยร่วงแพ้แน่นอน แต่พลิกล็อค เขาดันชนะ แบบ "RTD" (Retried) ชนะน็อกโดยเทคนิค

 ฝ่ายลิสตันขอยอมแพ้ในยก 6 ไม่ออกมาชก ทำให้เขาหักปากกาเซียนคว้าแชมป์โลกครั้งแรกได้สำเร็จ


ในวันที่ 25 พฤษภาคม 1965 รีแมตช์กับ  ซันนี ลิสตัน เขาชนะน็อกเอาต์ยกแรก


และยังสามารถ เอาชนะ ฟลอยด์ แพตเตอร์สัน, จอร์จ ชูวาโล, เฮนรี คูเปอร์, ไบรอัน ลอนดอน และ

 คาร์ล มิลเดนแบร์เกอร์


น็อค คลีฟแลนด์ วิลเลียมส์ ในการชก 3 ยก โดยชกร่วงลงไป 4 ครั้ง และยังตามด้วยชนะ 

เออร์นี เทอร์เรลล์ และ โซรา ฟอลลีย์ 


ช่วง เมกา เปิดศึกและเกณฑ์ทหารเข้ารบกับเวียดกง อาลีไม่เห็นด้วยเขาได้เอ่ยวลีเด็ดออกมาว่า 

"ผมไม่เคยมีเรื่องราวอะไรกับพวกเวียดกง" (I ain't got no quarrel with them Viet Cong)


อาลีถูกดำเนินคดี ตัดสินให้จำคุก 5 ปี ปรับ 1 หมื่นดอลล่า ระหว่างที่เขาทำการยื่นอุทรณ์จะโดนห้ามชก 

ซึ่งทำให้ มาร์ติน ลูเธอ คิง นั้น ได้แสดงการต่อต้านสงครามเวียดนาม จากอิมแพคครั้งนี้อีกด้วย


ชกมวยประวัติศาสตร์หลายแมตช์ รวมถึงการชกมวยที่มีชื่อเสียงอย่าง Sonny Liston(ซันนี ลิสตัน)

 Joe Frazier (โจ เฟรเซอร์)


ชิงแชมป์ชนะ จอร์จ โฟร์แมน (George Foreman) 


ฉายาของ มูฮัมหมัดอาลี คือ 


 - The Greatest


 - The People's Champion


 - The Louisville Lip


 - Black Superman


 - สิงห์จอมโว


ส่วนสูง 191 เซนติเมตร


แชมป์โลก WBA​ WBC The Ring และ Lineal รุ่นเฮฟวีเวท


ชิงครั้งแรก ชนะ  :  ซอนนี ลิสตัน  ยก 6  คู่ชกคนแรกคือ ทันนีย์ ฮันเซเกอร์ 


ป้องกันได้ 8 ครั้ง กับ


 - ซอนนี ลิสตัน Sonny Liston


 - ฟลอยด์ แพทเทอร์สัน  Floyd Patterson


 - จอร์จ ชูวาโล George Chuvalo


 -  เฮนรี คูเปอร์​ Henry Cooper


 -  ไบรอัน ลอนดอน Brian London


 - คาร์ล มิลเดนแบร์เกอร์ Karl Mildenberger


 - เออร์นี เทอร์เรลล์ Ernie Terrell

 

 - โซรา ฟอลลีย์ Zora Folley และชิงแชมป์โลก WBA ใน​รุ่น​เดียวกัน


หายไป 3 ปีจากเรื่องคดีความทหาร ช่วงสงครามเวียดนาม


ชิงแชมป์ NABF รุ่นเฮฟวีเวท (สมัยที่ 2 ) ที่ว่างลงกับ ออสการ์ โบนาเวนา : Oscar Bonavena ชนะทีเคโอ​

 ยก 15


ชิงแชมป์ WBA WBC The Ring heavyweight  : แพ้ โจ เฟรเซอร์ (Joe Frazier) คนแรกที่สามารถเอาชนะ 

มูฮัมหมัด อาลีได้


ชิงแชมป์ NABF รุ่นเฮฟวีเวท : ชนะทีเคโอ​ จิมมี เอลลิส Jimmy Ellis ป้องกันได้อีก 5 ครั้ง


เสียแชมป์NABF รุ่นเฮฟวีเวท : ให้  เคน นอร์ตัน Ken Norton


กระชากแชมป์คืนจาก Ken Norton ในการชกแก้มือ 


ชิงแชมป์ WBA, WBC เดอะริง ชนะบิ๊กโจ จอร์จ โฟร์แมน (George Foreman) และ ป้องกัน ได้อีก 10 ครั้ง

 แถมถอนแค้น โจ เฟรเซอร์ (Joe Frazier) ได้อีกในการป้องกันครั้งที่ 4


เสียแชมป์ :  WBA, WBC เดอะริง  ให้กับ ลีออน สพิงส์ (Leon Spinks) แพ้คะแนน


ชิงแชมป์ : WBA เดอะริง  ชนะคะแนน ลีออน สปิงก์ส์ (Leon Spinks) คืนได้สำเร็จ ตอนนั้นอายุ 36 ปี แล้ว 


ประกาศแขวนนวม แต่กลับมาชกอีก 2 ไฟท์


29. ชิงแชมป์โลก WBC จาก ไอ้สิงห์รถบรรทุก แลร์รี โฮล์มส์ (Larry Holmes) แพ้อาร์ทีดี ยก 10 ที่ 

เป็นการแพ้น็อคครั้งแรกในชีวิตของ อาลี อีกด้วย


30. สถิติการชก  : 61 ชนะ 56 แพ้ 5 ชนะน็อค 37 แพ้น็อค 1


31. แพ้ 5 ครั้งให้กับ : 


 - โจ เฟรเซอร์ (Joe Frazier) ตอนชิง WBA, WBC


 -  เคน นอร์ตัน Ken Norton เสียแชมป์ NABF  North American Boxing Federation สหพันธ์มวยอเมริกาเหนือ


 - ลีออน สพิงส์ (Leon Spinks)  เสียแชมป์  WBA, WBC


 - แลร์รี โฮล์มส์ (Larry Holmes) *แพ้น็อคครั้งเดียวในชีวิต โดยที่ยก 11 ไม่ยอมออกมาชกต่อ 

ในการชิงแชมป์โลก WBC ตอนนั้น อาลี อายุปาไป 38 ปีแล้ว


 - เทรเวอร์ เบอร์บิก (Trevor Berbick) ในการชกครั้งสุดท้ายของชีวิต ตอนอายุ 39 ปี 



ผลจากการชก ทำให้อาลี มีอาการทางสมองจากการกระทบกระเทือนอย่างหนัก เป็นโรคพาร์กินสัน

ซึ่งเป็นผลจากการชกมวย 


เขาถูกยกย่องให้เป็นแชมป์โลกตลอดกาลในรุ่นเฮฟวีเวทโดยสมาคมมวยโลก


อาลี เสียชีวิตในวันที่ 3 มิถุนายน 2016 ขณะอายุ 74 ปี 


ข่าวการจากไปสร้างความเสียใจกับคนในวงการอย่าง  : ดอน คิง, จอร์จ โฟร์แมน, ไมก์ ไทสัน, 

แมนนี ปาเกียว และฟลอยด์ เมย์เวทเธอร์ จูเนียร์ 


คนนอกวงการอย่าง บารัค โอบามา, ฮิลลารี คลินตัน, บิล คลินตัน, โดนัลด์ ทรัมป์, เดวิด คาเมรอน 

และอีกหลายคนยกย่องอาลี


อาลียังได้รับเกียรติมากมายจากโลกแห่งกีฬาเช่น ไมเคิล จอร์แดน, ไทเกอร์ วูดส์,  เลอบรอน เจมส์, 

สตีเฟน เคอร์รี และอีกมากมาย เกร็ก ฟิชเชอร์ นายกเทศมนตรีเมืองลุยวิลล์กล่าวว่า "มูฮัมหมัด อาลีเป็น

ของโลก แต่เขามีบ้านเกิดเพียงแห่งเดียว


ชีวิตของมูฮัมหมัด อาลี ได้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์อย่างน้อย 2 ครั้ง 


มูฮัมหมัด อาลี ได้รับเกียรติเป็นตัวละครสำคัญในหนังสือการ์ตูน Superman vs Muhammad Ali 


เคยออกสตูดิโออัลบั้มใช้ชื่อว่า "I Am The Greatest" 




วันอาทิตย์ที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ ราชาแห่งวงการเทนนิส Roger Federer

 


 โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ ราชาแห่งวงการเทนนิส

อดีตนักเทนนิสอาชีพชายชาวสวิส เขาคว้าแชมป์แกรนด์สแลมในประเภทชายเดี่ยว 20 สมัย และ

เป็นเจ้าของสถิติแชมป์เอทีพี ไฟนอล6 สมัย เฟเดอเรอร์ ยังทำสถิติครองตำแหน่งมือวางอันดับ 1 ของโลก

ติดต่อกันยาวนานที่สุดในประวัติศาสตร์จำนวน 237 สัปดาห์


โรเจอร์ เฟเดอเรอร์ : Roger Federer


เกิด: 8 สิงหาคม ค.ศ. 1981 บาเซิล ประเทศสวิตเซอร์แลนด์


เทิร์นโปร : 1998


เริ่มเล่นเทนนิสเมื่ออายุได้แปดขวบ


เป็นแชมป์จูเนียร์ของสวิตเซอร์แลนด์เมื่ออายุ 14 ปี ในปี 1995


คว้าแชมป์วิมเบิลดันจูเนียร์ซิงเกิ้ลแชมเปียนชิพ 1998


แชมป์ The Junior Orange Bowl International Tennis Championship : 1998


ประเดิมสนามในทีมสวิส เดวิส คัพ และกลายเป็นนักเทนนิสที่อายุน้อยที่สุด (อายุ 18 ปี 4 เดือน) : 1999


และจบอันดับโลกที่ท็อป100 ( อันดับ 64 ของโลก )


เข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 2000 ที่ซิดนีย์ 


ช่วงเวลาการเล่นอาชีพ 


ประเดิมสนามแรกในชีวิตที่ รายการ ATP ที่ Swiss Open Gstaad ปี 1998 ในประเทศบ้านเกิดของเขา

ที่สวิตเซอร์แลนด์แพ้ Lucas Arnold Ker ในรอบแรก


ปลายปี98 : ชนะการแข่งขัน ATP นัดแรกในตูลูสกับกีโยม ราอูซ์


เข้าสู่การจัดอันดับ 100 อันดับแรกเป็นครั้งแรกในวันที่ 20 กันยายน 1999 


รอบชิงชนะเลิศครั้งแรก : Marseille Open ในปี 2000 ซึ่งเขาแพ้ให้กับ มาร์ค รอสเซต อดีตนักเทนนิสอาชีพ

ชาวสวิส เจ้าของเหรียญทองชายเดี่ยวในโอลิมปิกฤดูร้อน 1992 


เฟเดอเรอร์ชนะการแข่งขันฮอปแมนคัพปี 2001 รายการคู่ผสมระดับชาติ คู่กับ มาติน่า ฮิงกิส มือวาง

อันดับ 1 ฝ่าย หญิง ชาวสวิส เอาชนะคู่ของ โมนิก้า เซเลส และ แจน-ไมเคิล แกมบิลล์


วิมเบิลดัน ปี 2001 : เฟเดอเรอร์วัย 19 ปี เจอกับ พีทแซมพราส แชมป์เก่า 4 สมัยติดต่อกัน ในรอบ4  

ก่อนเอาชนะไปได้ใน 5เซต ก่อนจะเข้ารอบรองไปพ่ายให้กับ ทิม เฮ็นแมน จากอังกฤษ


รอบชิงชนะเลิศครั้งแรกที่เขาในระดับมาสเตอร์มาจากการแข่งขัน Miami Masters ปี2002 ซึ่งเขาแพ้ให้กับ

อังเดร อากัสซี่ อันดับ 1 อดีตมือ 1 ของโลก


เฟเดอเรอร์ชนะการแข่งขันมาสเตอร์ซีรีส์ครั้งแรกของเขาที่ฮัมบูร์กมาสเตอร์สบนดินในปี 2002 เหนือ 

มารัต ซาฟิน ทำให้เขาติดอยู่ในท็อป 10 ของโลก ครั้งแรกในอาชีพ


ปี2002 ชนะรายการแกรนด์สแลมเดี่ยวครั้งแรกที่วิมเบิลดัน โดยเอาชนะแอนดี้ ร็อดดิกในรอบรองชนะเลิศ

และมาร์ก ฟิลิปปูสซิสในรอบชิงชนะเลิศ


เฟเดอเรอร์ชนะการแข่งขันรายการมาสเตอร์สคู่แรกและรายการเดียวของเขาในไมอามีกับ แม็กซ์ มีร์ยี 

อดีตนักเทนนิส ชาวเบลารุส 


เฟเดอเรอร์เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ 9 รายการในเอทีพี ทัวร์ชนะเจ็ดรายการ และ ATP Tour 500 เฟเดอเรอร์

ชนะการแข่งขันชิงแชมป์สิ้นปีกับอังเดร อากัสซี จบปีด้วยการเป็นมือ 2 ของโลก ตอนนั้น แอนดี้ ร็อดดิก

 เป็นมือ 1 ของโลก


ตั้งแต่ปี 2001-2002 เป็นต้นมา เฟเดอเรอร์ ก็อยู่ในยุครุ่งโรจน์ และเป็นบุคคลสำคัญของเทนนิสชาย

มาโดยตลอดจนถึง ปี 2022 ถึงประกาศแขวนแรคเก็ต


แชมป์ทั้งหมดที่เขาได้แบ่งเป็น : 


แชมป์ Grand Slam 20 สมัย


 - แชมป์ Australian Open 6 สมัย


 - แชมป์ French Open 1 สมัย


 - แชมป์ Wimbledon 8 สมัย


 - แชมป์ US Open 5 สมัย


----


 Tennis Masters Cup 6 สมัย


 เดวิสคัพ 1 สมัย ฮอปแมนคัพ 3 สมัย เหรียญทอง ชายคู่โอลิมปิก 2008 เหรียญเงินชายเดี่ยว โอลิมปิก 2012


22. ลงแข่ง : 1526 แมตช์ ชนะ 1251 แมตช์  เป็นอันดับ 2 ตลอดกาลรองจาก จิมมี คอนเนอส์


23. เข้าชิง : 157 รายการ ได้แชมป์ 103 รายการ เป็นอันดับ 2 ตลอดกาลรองจาก จิมมี คอนเนอส์


24. ประกาศเลิกเล่นในปี 2022  ด้วยวัย 41 ปี


วันอังคารที่ 1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565

จอร์จ เวอาห์ ตำนานไลบีเรีย George Weah

 


จอร์จ เวอาห์ ตำนานไลบีเรีย

ถ้าจะหานักเตะที่เป็นบุคลสำคัญ ของทวีป แอฟริกา ต้องมีชื่อคนนี้ อย่างแน่นอน

ยุโรปมีนักเตะระดับตอนาน อย่าง เปเล่ และมาราโดน่า 

อีกคนยูเซบิโอ แห่งโปรตุเกส แอฟริกาแท้ๆ ก็ต้อง จอร์จ เวอาห์คนนี้ ผู้ที่เป็น

นักเตะแอฟริกาคคนแรกที่ได้ บัลลงดอร์

ยูเซบิโอ เสือดำแห่งโมซัมบิก Eusébio


1. จอร์จ เวอาห์ : George Weah


2. ชื่อเต็ม : George Tawlon Manneh Oppong Ousman Weah


3. อดีตนักฟุตบอลอาชีพชาวไลบีเรีย


4. ปัจจุบันดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีไลบีเรียคนที่ 25 ตั้งแต่ ค.ศ. 2018 


5. อดีตนักเตะของสโมสรดังอย่าง โมนาโก / ปารีส แซงต์ แชร์กแมง / เอซี มิลาน / เชลซี / แมนซิตี้ 

และ มาร์กเซย์


6. เกิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ.1966 


7. ตำแหน่ง : กองหน้าตัวเป้า


8. สโมสรอาชีพแรกสมัยเยาวชน : Young Survivors Claratown


9. เยาวชนปี 1984 -1985 : Bongrange Company


10. 1985–1986 : Mighty Barrolle


11. 1986–1987 : Invincible Eleven


12. 1987 : Africa Sports


13. 1987–1988 : Tonnerre Yaoundé


เล่นให้โมนาโก ทีมดังในฝรั่งเศส จากสายตาอันเฉียบแหลมของ อาแซน วเนเกอร์


14. ลงเล่นไป 5 ฤดูกาล 1987–92 เขายิงได้ 57 ประตู และทีมคว้าแชมป์เฟรนช์คัพในปี 1991


15. ทักษะการเลี้ยงบอลและการยิงที่ยอดเยี่ยมของเขาทำให้เขาถูกเซ็นสัญญาไปเร่วมทีมดังใน

เมืองหลวงของฝรั่งเศสอย่าง ปารีส แซงต์-แชร์กแมง


กับปารีส แซงต์-แชร์กแมง


16. เขานำ PSG ไปสู่การได้แชมป์การแข่งขัน กุปเดอฟร็องส์ 2 สมัย  French league 1994 กุปเดอลาลีก 1995 


17. คว้าแชมป์ลีก และเข้าสู่รอบรองชนะเลิศของ บอลยุโรปใน ปี 1995


18. และคว้าดาวซัลโว บอลสโมสรยุโรป ในฤดูกาล 1994-1995 ยิงไป 7 ประตู พา ปารีส เข้าถึงรอบรอง


19. ยังสามารถเข้าถึงรอบรองชนะเลิศของยูฟ่าคัพ 1992–93 และรอบรองชนะเลิศของถ้วยยุโรป

คัพวินเนอร์สคัพ 1993–94


20. ยิงได้16 ประตูจาก 25 เกมในบอลยุโรป


21. ได้รับรางวัลนักฟุตบอลยอดเยี่ยมแห่งปีของแอฟริกาเป็นครั้งที่2 หลังจากครั้งแรกได้ตอนอยู่ โมนาโก 

ปี 1989


สร้างผลงานที่มิลาน 


22. หลังจากบินสูงกับปารีส ในปี 95 ปีเดียกวันก็เข้าสู่ทีม เอซี มิลาน ของอิตาลี 


23. ปี 96 เขาคว้าแชมป์ลีกอิตาลีในปี 1996 ทันทีภายใต้การคุมทีมของฟาบิโอ คาเปลโล่จบฤดูกาล

ด้วยการเป็นผู้ทำประตูสูงสุดของมิลาน 


24. เขาคว้าแชมป์เซเรีย อาอีกครั้งในปี 1999


25. ปี97/98 เขาพามิลานเช้าชิง โคปปาอิตาเลีย เจอลาซิโอ ผลจบลงที่ 2 นัด มิลานแพ้ไป 3-2 เวอาห์

ทำได้ 1 ประตู


26. ปี 96 และ 99 เขาพามิลานเข้าแข่ง อิตาเลียนซูเปอร์คัพ โดยได้รองแชมป์ทั้ง 2 ปี โดยแพ้แก่ 

ฟิออเรนติน่า และปาร์ม่า ตามลำดับ


27. อยู่กับมิลาน 5 ปี ทำไปได้ 58 ประตูจาก 147 นัด ทุกรายการ


28. ได้บัลลงดอร์ จากผลงานตอนอยู่ที่ปารีส และมิลาน ปี1995 


29. ย้ายข้ามฟากมายังอังกฤษ ในช่วงท้ายกับ 2 สโมสร อย่าง เชลซี แมนซิตี้ลงเล่นไปรวมๆลงสนาม

รวม 24 นัด ยิงไป 9 ประตู


30. ย้ายไปมาร์กเซย ทีมดังในฝรั่งเศสอีก ลงไป 28 นัดยิง 6 ประตู ก่อนบันปลายย้ายไป อัลจาซีร่า 

อาบูดาบี ใน ยูเออี ช่วงบั้นปลาย ในปี 2001/02 ก่อนเลิกเล่น


31. ในนามสโมสรทั้งหมด เขาลงเล่นไป 478 นัด ยิงไป 193 ประตู


กับทีมชาติ 


32. ลงเล่นให้ทีมชาติ 74 นัด : ทำไป 17 ประตู 


ผลงานกับแต่ละสโมสร 


โมนาโก


33. แชมป์ French Cup : 1991


34. รองแชมป์ ลีกเอง : 1991 และ 1992


35. รองแชมป์ Cup Winners' Cup : 1992


ปารีส แซง แชร์กแมง


36. แชมป์ลีกเอง :  ปี 1994


37. แชมป์ Coupe de la Ligue : 1995


38. แชมป์ French Cup : 1993 / 1995


มิลาน


39. แชมป์ กัลโช่ ซีเรีย อา 2 สมัย  : 1996 และ 1999


40.  รองแชมป์ โคปาอิตาเลีย : 1998


41. รองแชมป์ ซุปเปอร์โคปปา : 1996 และ 1999



เชลซี 


42. แชมป์ เอฟเอคัพ : 2000


รางวัลส่วนตัวที่เด่นๆ


43. Ballon d'Or บัลลงดอร์ :  1995 เวอาห์ เป็นนักเตะจากทวีปแอฟริกาคนแรกที่คว้ารางวัลบัลลงดอร์ 


44. African Golden Ball : 1989 และ 1994


45. รางวัลนักเตะแอฟริกันแห่งปี : 1995


46. นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของโลกแห่งปี : 1995


47. นักเตะยอดเยี่ยมกัลโช่ เซเรีย อา จาก นิตยสาร กาซเซตต้า เดลโล่ สปอร์ต : 1996


48. นักเตะต่างชาติยอดเยี่ยมลีกเอิง : 1991


ปัจจุบันเข้าสู้วงการการเมืองเต็มตัว โดยดำรงตำแหน่งสูงสุดอย่าง ประธานาธิบดี ของประเทศ 

ไลบีเรีย บ้านเกิด